Sevdik.
ne umduysak biz,yasamdan sürekli
hayat gelen ve gidenlerin bilinmez duragı oldugunu ,çok geç anladık sürekli geliş gidişlerin yorgunlugunda her durakta bulacagımızı sandıgımız ama,bir türlü kavuşamadıgımız imiş hayata beraber başladıgımızı sandıgımız yasanan kocaman bır yorgunlugun iziymiş beraber gececek denen, zaman tünelinde hayatın bir ucundan giriş yaparken beraber yanımızdaki yolcularla sevinip gülerken yaşamın yalanında, beraber kalacak sandık beraberligin sevincindeyken hep birlikte,aniden şaşkınlıgın ve hüznün yapayalnız yolcuları olduk üzüldük,üzdük ama nafile yorgunlukmuş hepsi başlanan bu oyunda kazandık derken,kaybeden üzülen hep bizlermişiz çok geç anladık,kahrolduk. meral tice |