HÜSEYİN...
HÜSEYİN...
Halinden memnun,yaşar düzgünce, Ülkesine,insana sevdalıdır Hüseyin, Sade bir hesap yapıyor,inceden ince, Elinden geldiği gibi yaşıyor Hüseyin... Yolunu yürüyor dost bildiği herkesle, İncitmez canlıyı,bakar,besler hevesle, Nafile çalıp,söylemez yarım bir sesle, Güzellerin,güzel babasıdır, Hüseyin... Ümitli yaşar,geçmez gönlü Nejla’dan, Nazı bilmez,gerçeği görür Mevla’dan, Doğru söyler,doğruyu yaşar arkadan, Olmuştur evlatlarının atası, Hüseyin... Gülşah ilk göz ağrısı olmuştur,saadet, Dergahının önünden geçmiyor nefret, Uyumlu,sehâvetlidir birde civan mert, Ehmet Eminin,yurdunun sahibi Hüseyin... Filiz balası,gül goncası, kalbi ter temiz, Dilerim hayatta bahtı olsun hep semiz, Birbirimizden olmasın diyor ki özgemiz, Zere Xalanın yürği,son nefesi Hüseyin... Ebru ortancası onun gönlünde yaşar, Sevgisi,muhabbeti dağlar,ovalar aşar, Kanatlanıp onlara doğru azimle koşar, Gönlü hep evlatları için coşan Hüseyin... Şeyhim;Derki en küçüğüdür Meltem’i, Kabarmıştır duyguları, yürüyen gemi, Baba gibi baba olabilmek sanki eldemi, İyi baba,iyi insan,iyi dosttur Hüseyin... Nurettin GÜLBEY Saat : 23.36 31.08.2017 Yalova |
Güzel şiiri beğenerek okudum…
Yüce duygularla Kutlarım…
……………………………………Saygı ve Selamlar..