bu gün öldüğüm gündür
gülsün yüzün dağılsın içinde ki hüzün
ben miyim sanki en son yitirdiğin
söyle mutlu musun öğün eserinle şimdi

meğer bir rüya imiş yaşadıklarım
rahat mı vicdanın yanmaz mı için
başını yastığa koyduğunda
kirpiklerin barışacak mı uykuyla

aklım firarda yüreğim kürek mahkumu
sana çıkan tüm yallar kapalı
görünmüyor tünelin ucu uçurumlardayım
dünyam dönmüş koca bir zindana

tek başıma kaldım yalnızlığımla
yaşam boş herşey yalan
feryat figan etsem anlamazsın halden
yüreğinde kurumuş sevgi pınarları

rüzgarın savurduğu bir yaprak gibi
düştüm peşine ey yar
savrulurum sararmış yaprak misali
alır götürür bilinmez meçhule beni

bir daha karşına çıkar mıyım bilmiyorum
yeni bir sayfada yer verir miyim
dilin kemiği yok söyledin en acı sözleri
kırıldı kalbim bir kere

ağlamak yakışmaz kendi düşene
sil gözlerini
yol ayrımına geldik ikimiz de
herkes kendi yoluna çıkma karşıma
mutluluklar dilerim sadece sana ...





Refik
27 . 08 2017
İstanbul