Manevi yönden kendimi hesaba çektiğim bir anın muhasebesidir.

Yâ Rab aşkın bende, benlesin her an
Seninle buldum can, aş­kla yoğruldum
Sensiz derde derm­an, olmaz hiç bir an
Kurtuldum kışlardan, bahtiyar oldum

Gayesiz yükleri, sırtımdan attı­m;
Kalbe yazdım adın, baş tacı yaptım
Hain nefsimi de, söktüm fırlattım
Uyandım gafletten, bahtiyar oldum

Anladım bu yolda, bin bir sırlar var
Kadere çıkıyor, esrarlı yollar
İçimi tarifsiz, kaplar efkârlar
Piştim piştikce hep, bahtiyar oldum

Sendendir bu ihsan, bu şevk bu nefes
Cennetten esinti, ilhamdır bu ses
Yaşamın her anı, başka mukadd­es
Daldıkça derine, bahtiyar oldum

Güzellerden güzel, kıldın gönlü­mü
Açtın kalp gözümü, gördüm göçü­mü!
Zaman içi­nde zaman ruh ölçümü
Erince Vuslat’a, bahtiyar oldum

Ben bende değ­ildim, senden çok uzak;
Şeytanla nefsim, kur­muşlardı tuza­k!..
Kul Ahmed-i uyan, günahı bı­rak;
Bulunca Rabb’imi, bahtiyar ol­dum!..

Ahmet Ali Canbaz 24.­08.2016