Şair uyumaz kalır andaİlk defa güneş tutuştu ay coştu ilk akşamdan gün yine aynı gün saat o saat doladı rüzgar kendine tül perdeleri devrildi şamdan-tutuştu vakit içeride bir kızıl alev yansıyan camdan bir de güneşin tutuştuğu andaki son bakışıydı o günden geriye kalan bu serencamdan nemli bir yaz esintisiydi yaz dürtüsü şairi uyutmadı o gece birkaç başına buyruk kelime takıldı kaldı aklında efemine bir sesle bir horoz uzuun uzun ötüp durdu uzaklardan üürü üüüüüüüü ü ürü üüüü gün yine aynı gün-saat yine aynı saatti birazdan sabah olacaktı yalnızca tek bir andı Yüksel Nimet Apel 21/Ağustos/2017/Pazartesi/Bodrum |