Ey can ey insan
Nedir bu kendine eziyetin
Vakti değil midir uyanmanın
Kendine gel artık doğrul

Ey can ey insan
Ne kadar uyacaksın daha nefsine
Daha kaç sevdaya yabancı duracaksın
Yüreğin tanımayacak mı sevdayı

Ey can ey insan
Bırak artık kendine zulmetme
Daha kaç pusuda yitireceksin kendini
Böl artık bu gaflet uykusunu ey can

Ey can ey insan
Sen bir olandan gelirsin
Dinin imanın bir olmayı emreder
Sen neden kendinle barışık değilsin

Ey can ey insan
Öfken girmez mi bir mezara
Ayrı düşmez misin acılara
Gel artık sar şafakları

Ey can ey insan
Bil ki toprak saracak yaşama sevincini
Yas vaktinde duracak cansız bedenin
Kin ve öfke cehenneme iter seni öfkelenme

Ey can ey insan
Kendine eziyet etmeyi bırak
Sözde değil özde insan olduğunu göster
Birlik ve kardeşlik yaraşır insan olana

Ey can ey insan
Bilinçli olarak hareket et
Barışa kardeşliğe davet et
Her adımda güzelliği işaret et

Ey can ey insan
Günaha girip cehennemi alevlendirme
Yanarsın sonra feryadın yokluğa karışır
Böylesi bir yokluk insan olana azaptır

Ey can ey insan
Kendine gel artık doğrul
Yeter gaflet uykusundan uyan
Gel artık aşk rengine boyan