SON YOLCULUK

Birazdan sen gideceksin çok uzaklara
Ya ben, ben ne olacağım hiç düşündün mü?
Nasıl yolcu edeceğim söyle seni nasıl
Bilmediğim, görmediğim diyarlara

Birazdan bana hoşça kal diyeceksin
Ardına dönüp bakmayacaksın belki
Ellerin titremeden, sözcükler düğümlenmeden
Öylece ellerimden akıp gideceksin

Birazdan dönüp son kez bakacaksın
Unutacaksın yüzümü, unutacaksın her şeyi
Hatırına bile gelmeyecek yaşananlar belki de
Gün gelecek beni görsen bile tanımayacaksın

İşte ayrılık vakti geldi çattı, her şey bitecek
Otobüs yanaştı tenha, kuytu bir köşeye
O yıllardır emek verdiğim şefkatle büyüttüğüm
Üstüne titrediğim aşkımı alıp götürecek

Giderken bana son kez el sallıyordun
Sanki dilin değil de bedenin konuşuyor gibiydi
Kendi başının çaresine bak der gibi
Oysaki yanılmışım sen ağlıyordun

Belki de yüreğin duymadı hiç suçluluk
Hatanın bende olduğuna inandırdın kendini
Seni yola kendi ellerimle koyduğum anda
Bu da anladım ki ömrümde oldu son yolculuk

Tarih: 1999 ============================

Ayrılık acı, ayrılık ölümden beter
Yazın sıcağında üşür, kışın ayazında yanarsın
bir kordur, bir hançerdir böğrüne saplanır insanın
dünyaya küsersin, hayattan bir zevk almazsın

henüz yeni vedalaşmıştık ki
sanki yıllarca görmemiş ve hiç konuşmamışız

ben yine şehrime döndüm
beni bekleyen meraklı yüzler
onlarca sorular
neredeydin, kiminleydin, ne yaptın?
polise haber verdik, bulamadık

yalancının mumu yatsıya kadar yanarmış misali
yalanımda ısrarcı olmadım, her şeyi bir bir anlattım

nasihatler, öğütler vs. sonra günler geçti gitti
sonra O aradı ağlamaklıydı sesi, kırgın ve bitap
sürekli beni suçluyordu, dedikodu yapmışlar
beni başka biriyle evlendirecekler diye
ona öyle söylemişler ve daha neler neler...

ben şok olmuştum, ondan böyle bir karşılık beklemiyordum
kimmiş o iftiracılar dedim, ne kadar ısrar ettiysem söylemedi
beni bir daha arama dedi ve telefonu yüzüme kapadı
bende aramadım

belli ki kalbi çok kırılmıştı, bana karşı onu doldurmuşlardı
olmadı, nasip değilmiş, o an duygularımla değil de mantığımla hareket ettim
ben elimden geleni yaptım, ısrarcı olmakla bir yere varamazdım
eğer nasipse zaten olacaktı, eğer nasip değilse dünya bir araya gelse yine olmayacaktı

gönülden ırak olan gönülden de ırak mı olur?
zaman en derin yaraları en büyük acıları unutturmuyor mu?

Okul, iş, askerlik derken yıllar geçti ve hayata alıştık
ve günün birinde evlendim çoluk çocuğa karıştım
şu an ne yapıyordur, ne ediyordur bilmiyorum
belki bu dünya da bile değildir
ve yahut o da benim gibi çoluk çocuğa karışmıştır kim bilir

bütün yaşadıklarım sanki bir film şeridi gibi
geçti gözümün önünden
onunla ilk göz göze bakışmamız
ona ilk şiirimi ve mektubumu yazışım
ona ilk aşkımı ilan edişim ve elinden tutuşum
ve ilk defa bir kız için ağlayışım

ankesörlü telefonlarda art arda jetonları sıralayışım
saatlerce konuşmalarımız
ve onu gördüğüm en son kare, ayrılışım
hepsi hafızamda hiç biri silinmedi
her şeyin ilkini onda yaşadım
şimdi buruk bir anısın kalbimde
ve şimdi onsuz bir hayata başladım.

ve ona son şiirimi yazdım (ŞİİRİN HİKAYESİNDE) Okuyabilirsiniz.
BİTTİ.....................


SADIK YILMAZ
Tarih: 07.08.2017 =================================================