BİR ÖMÜR GELDİ, GEÇTİ...Sevdâ dolu gözlerden iki damla süzüldü, Karanlıklar tutuştu, içindeki yangından. Bir köşede mahzun bir yürek yine üzüldü, Havalandı martılar, ufuktaki enginden... Kızıl-sarı yapraklar, son rüzgârla döküldü, Güneş, ömrün ufkundan sessiz sessiz söküldü. Ömür geçti, boyunlar çaresizce büküldü, Yorgun ruhlar da şimdi kaçarlarken kendinden.... Dökülmüş yaprakları goncaların, güllerin, Ne kadar uzak kaldı, o sevdiğim ellerin. Bir yürek yangınından arta kalan küllerin Uçuşması ne hazin, yaşanan aşk cenginden... Hâlenur Kor |