Oscarlı Yalnızlık -VII-
Sana kahrım . .
Son şafağında adım adım uçurumlanırken; adına yazılmış tüm efsanelerin hırpalanmış ceset sürülerinden, tadı kaçık intikamlar kehânetledim. Bitip başladığın her heceyi, her geceyi. . Düşüstü suçlandım! Yıprandığım, eskidiğim acılardan doğurduğum hiç bir güneşin sabâhı olmadı. Tuzağında kalıp kırpılan her eksik, detone çığlıkların ardından ansaydı nefesini, inceltilmiş hiç bir izine denk düşmeyecekti ellerim. Nefesine yanaşıp aştığım dudakların; kaçtığım durağın oldu hep. Aklımda son kalan câzip bu unsur; biraz uzağına iliştirilmiş cesur bir aşktı. Son yaz gibi;son ocak, son sıcaktı. |