Bir gün minareden acı bir selâ,
Benim öldüğümü duyuversinler.
Kimse üzülmesin bu garip kula,
“Öldü de kurtuldu” deyiversinler.

Ömrümce huzura hasret gidenim,
Mevlâ’dan geleni kabul edenim,
Hiç zorluk çıkarmaz soğuk bedenim,
Esvabım üstümden soyuversinler.

Teneşir tahtası ilk durak olsun,
Yakınımda birkaç dostum bulunsun,
Bakır kazanlara sularım dolsun,
Soğuk sular ile yuyuversinler.

Gözlerim kapansın gayet usulca,
Kefenim biçilsin bir uçtan uca,
Namazım kıldırsın bir ehil hoca,
Götürüp kabire koyuversinler.

Herkes bilir çare yoktur ecele,
Densin mahşere dek burda gecele,
Vakit geçirmeden alel acele,
Toprağı üstüme yayıversinler.

Başucuma tahta diktikten sonra,
Fatiha okunup bittikten sonra,
Cemaat dağılıp gittikten sonra,
Bir varmış bir yokmuş sayıversinler..