Düşümdün ama düştün.
gözlerinin apansız derinlığınde boğuldu nefeslerim
oysa nefesım sendın, nefsım ben ve ben bı nefsimı yenemedım.. yaşlarından süzülen tebessümündum ne gülmeyı becerebildım nede ağlamayı.. yolu sondu adı sonsuzluk.. son-du. ve sol-du.. söyleyeceğim son kelimemdin, cumlelerımın hep vırgulu.. noktası olmadı olamadı hiç, bızde hep eksıltılı yaşadık, yaşayamadık.. varlığımız en guzel yokluktu. yoktu.. yok oldu.. hayat bize sunulan düştü. düşün içinde kurduğumuz düşler ne idi pekı? kabuslarımız kımındı nerdendı ? bız bir düşün ürünüysek düş kimindi.. düşler ülkesının isimsiz kahramanı sen en güzel düştün bana sunulan düşlerimden soluma düştün. bir dilimden düşmedi ismin.. düşümdun ama düştün. |
...........
Ne güzel ifade etmişsiniz düşümüzden, gözümüzden ve yüreğimizden düşen adam zannettiklerimizi.