sevmeyi sevilmeyi sen de öğrendim
hasret denizin de boğulmayı öğreten yar
susamışken bir yudum sevgiye
sen ki özlem yağmurlarında
iki damla olarak gözlerimden düştüğüm
zemheri geceler de içimi titretensin
her bir damla yakar kor gibi içimi
hadi gel kapadım bak gözlerimi
ayrılıkları karanlıklara gömelim birlikte
hasretin bir mızrak gibi sığmaz içime
ay şahit yağmur bulutları sukut etti
rüzgarlar bile suskunluğuma direnemedi
sevmek değil benimkisi sevmekten de öteydi
bir kerecik de olsa inanmak istedim sana
tüm kötülükler bizden uzak olsun
sol yanımda yaşamak istedim seni
hiç bir engel duramazdı aşkımızın önünde
sonu ölüm bile olsa
gökyüzünde toplanıyor yine kara bulutlar
sanki bir araya gelip bizi anlatıyorlar
biliyor musun
bu gece bir başka dertliyim
efkarım sığmıyor bedenime
elimden düşmüyor bak kadehim
seni içtiğim kadehler de arıyorum
belki de içtiğim son kadehte sızıp kalacağım
sabah geceden bir şey hatırlamayacağım
gözyaşlarım yanaklarımda kurur öylece
çok hassas kırılgandır yüreğim
gecelerle içli dışlı olmuşum
ben eski ben değilim yok tanıyanım
bir gün beni sana sorarlarsa
hakkım da kötü söz söyleme ne olur
çok uzun zaman oldu görmüyorum de
ama ne olur bu aşk bitti
onu hiç sevmedim deme
bu beni bir kez daha öldürür ...






Refik
27.07.2017
İstanbul