Ölürken kimsesiz kalmak umurumda değildi,
ben yaşarken seninle olmak istiyordum.
Şimdi ölüm ve yaşamın bir farkı yok benim için.

Yokluğun o kadar soğuk ki, hiçbir mevsime suç bulamıyorum.
Isınabilmek için ihtiyacım olan tek çözüm senin güneş gülüşün.

Bazı insanları bütünüyle anlatamazsın.
İçinde o insanların neresini saklıyorsan onu anlatırsın.

Kendi acımı tanıyamaya çalışırken senin adına acı çekiyorum
gibi hissediyordum. Oysa acılarım kaynağı senmişsin.

Seni düşlemekten ve düşünmekten yaşamaya vakit bulamıyorum.
Aklımın hücrelerini esir alan aşkın, kalbimi bir sarmaşık gibi boğuyor.

‘Aynı hatayı bir daha yapmam’
dediğim Pismanlıklarımın tekrarlanmasını sağlayan sendin.
Pişman olmadan yaşamıma devam edemeyeceğimi anladım.

Dünyanın neresine gidersem gideyim,
senin olmadığın her yer bana cehennem.
Senin bulunduğun yer çöl bile olsa, çölün adı cennet olur.

Karşılıksız aşk insanı öyle bir duruma getirir ki,
onun yaptığı her hareketten bir anlam çıkarmaya çalışırsın.
Paranoyak olursun, aldığı nefesi bile kıskanırsın.

Bazen yaşadığınız sessizliğin hakkından gelemezsiniz.
Attığınız her çığlık zihninizin duvarında sıkışır kalır.
Sessizliği bozabilecek tek şey onun ses frekanslarının size ulaşmasıdır.