Kimine tarihtir, kimine gelecek,
Taşını kazmayla söksen kim bilecek?
Allah’ım ver bana! Rabbena hep bana!
Dua buysa eğer, sonu tez gelecek...

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Hepimiz burdayız, birer İstanbul’lu,
Çoğumuz müşteki, birkaçımız mutlu.
Üstüste çakılı, dolmuş, otobüs, tren,
Sabah gidip akşam döneriz bu yolu...

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Bizimle yatıyor Resul ve Sahabe.
Çokları yön arar, sanırsın körebe,
Mabetlerimizin yönü bellidir de,
Yanlış taraflarda aranır hep Kâbe.

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Şehir kuralları yazıldı okundu,
Gündüz uygulandı, bina gece kondu.
Yıkmak için gerek değişik bir tören,
Haydi gelsin polis, itfaiye, ordu...

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Boğaz hazinedir, gelen giden gezer,
Dizilmiş yalılar, birer onar yüzer,
Kocaman gemiler, bombalarla yüklü,
Şakağa dayalı silah gibi yüzer.

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Köprüler kurulmuş şurdan şurdan şurdan,
Herbiri inciden dizilmiş bir gerdan.
Tek kişiyle geçer, onbinlerce araç,
İşkenceden beter, her bir geçiş burdan.

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

İnsan tarih kültür... Gör daha neler var!
Gelmek isteyene çok bahaneler var.
Artık ihtiyaç yok, okuyan kalmamış,
El değmemiş dolu kütüphaneler var.

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Bu şehrin mehtabı, benzerdi güneşe,
Aşıklar kolkola, sandallar peş peşe,
Eski yakamozlar hayallerde kaldı,
Denizlerde yüzer, sürüyle pet şişe.

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

Bizler İstanbul’un yaşayan naibi,
Bunca hazinenin şimdiki sahibi.
Durmadan eşeriz, deleriz yerleri,
Anbarda eşinip duran tavuk gibi...

İstanbul dünyanın hakiki cenneti,
Haşa, sümme haşa! Cennetin maketi!

28.03.2006