bitmeyen bir sevda masalısın yüreğimde
uzun kış gecelerinde söylenirsin dilden dile
yokluğun da kalırım kahır cehenneminde
günahlarımdan arınırım bedenimi terk ettiğinde
gözlerimden akar iki damla yaş sen diye
umudum olur yeşerirsin özlemlerimde
resmini çizerim en doğal halinle
esir alırdın beni bakarken gözlerinde
kalbim duracak gibi olurdu
ellerin ellerimde dudaklarımız birleştiğinde
ama yoksun şimdi
mahallenin çöpçüsü süpürdü geçmişimizi
çağırsam da duymaz dönmezsin geri
vicdanın nasır tutmuş dinlemiyor yüreğini
arasan da bulamazsın
gözlerin de aradığın sevgiyi
o yalnız seni terk etmemiş
feda etmiştir herşeyi
bir suçlu gibi hissedersin kendini
çoktan silmiştir yüreğinden seni
kapamıştır açılmamacasına kara kaplı defteri
ağır gelir yaşadıkların
kapanmaz göz kapakların uyku tutmaz geceleri
gözlerinden dökülen yaşlar da silemez izlerini
ağlamaların dönüşür hıçkırık nöbetlerine
göz kapakların küser kirpiklerine
yanaklarından süzülür olur bir nehir
tutunacak bir dal ararsın ama nafiledir
akıttığın gözyaşlarında boğulursun
yaşadıklarına isyan eder haykırırsın
sen benim uğrun da tek yandığımsın
yastığımla kavgam kirpiğimle dargınlığımsın
gözyaşlarım artık istesem de akmıyor
gözlerimden dökülen damlaları topluyorum ben ...





Refik
26.07.2017
İstanbul