ÇOCUKLUĞUMHayalim bir gerçek gibi benimdi Bir çift kara lastik benim neşemdi O günlerde sabır benim tezimdi Doyamadan bitti şu çocukluğum... Kömüşleri güttüm daim merada Fakirlik diz boyu bizim orada Kimi zaman evde kimi harmanda Doyamadan bitti şu çocukluğum... Ahşaptan yapılmış bizim evimiz Ocaklıkta yanar çalı çırpımız Kışları soğukta donar elimiz Doyamadan bitti şu çocukluğum... Çırayla ışırdı gece evimiz Yoktu elimizde bir fenerimiz Mutluyduk yinede o gün hepimiz Doyamadan bitti şu çocukluğum... Sokakta oynardık her gün oyunu Yaylada güderdik kuzu koyunu Kendimiz çözerdik her tür sorunu Doyamadan bitti şu çocukluğum... Kargıdan gelirdi leblebi üzüm Çerçici gelince kalırdı gözüm Bir avuç üzüme gülerdi yüzüm Doyamadan bitti şu çocukluğum... Televizyon yoktu bakardık yüze Kötü söz gelmezdi karşılık söze Beraberlik vardı kalmazdık güze Doyamadan bitti şu çocukluğum.. Ocak’ta kaynardı üç öğün çorba Bazen dene bazen sade tarhana Yanında olunca sıcak bazlama Doyamadan bitti şu çocukluğum... Harmanı sürerdi babam dövenle Binerdim üstüne bende sürenle Harmanı aktardım elde dirgenle Doyamadan bitti şu çocukluğum... Yetmezdi kışları herkildeki un Babamı alırdı telaş her öğün Ekmeksiz sofrada olmazki düğün Doyamadan bitti şu çocukluğum... Heyecan sarardı bayram gelince Bayram namazını kılıp gelince Kuruş ile birde harçlık alınca Doyamadan bitti şu çocukluğum... Bir siyah önlükle okul bitirdim Yokluğun içinde hayel yitirdim Yılmadım ekmeğe aşa sevindim Doyamadan bitti şu çocukluğum... Dağda kabuk soyar çalışırdık hep Tek geçim kaynağı bu iş idi hep Kapımızda vardı sadece merkep Doyamadan bitti şu çocukluğum... Tarladan toplardık yeşil nohutu Daldan koparırdık elma armudu Giymesekte yeni göynek pantulu Doyamadan bitti şu çocukluğum... Yaylanın yolları iniş çıkışlı Her günün akşamı zorlu varıştı Bu nasıl bir hayat nasıl yarıştı Doyamadan bitti şu çocukluğum... Çok küçükken geldim ben İstanbul’a Tüm yükü bu şehrin bindi omzuma Dönermiyim bir gün ana yurduma Doyamadan bitti şu çocukluğum... Gurbetin asfaltı yakar ayağı Özlüyorum gayrı doğduğum ırağı Bendim bu gurbetin garip çırağı Doyamadan bitti şu çocukluğum... Dindari/Osman Dindar/İst.16.07.2017 |
Kalemin susmasın
_____________________________________Selamlar