Bir kıl; bir tende çıkmak için zemin arar,
Her bir gözenek, onun çıkış yoludur.
Ama kıl seçicidir, her yere yakıştıramaz kendini,
Bir kıl nereye yakışacağını bilir.

Bakar, izler, inceler ve
Belirginleştikten sonra
Karar verir
İtinayla, azimle, gayretiyle, gücüyle...

Ya bir çene de, ya da boyun da
Tenin en güzel yerine yapışır
Önceleri farkedemezsiniz
Gözle göremezsiniz...

Büyür büyür büyür ve artık
Cımbızla kopartılıcak,
Endamlı, büklümlü kıvama gelir
Aynanın karşısına geçilir...

Köklü bir kıl acıyla kopartılır,
Asıl koparan hisseder.
Aynada bakarsın tenine,
Gözgöze gelirsin kıl’sız gözeneğinle...

Kıl’da artık o tel cımbızın,
İki ucu arasındadır
Ve sonrasında atılmıştır
Aslında o senin teninin bir parçasıdır...

Kökü sendedir, yine çıkacaktır.
Çok kızdırırsan çıban olacaktır,
Sana batacaktır, hekim aratacaktır belkide
Ve yine merhemini sende bulacaktır...