BOZKIR’IN KIZI Şalvarı kadife düz idi rengi Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı Çevrede yok idi böylesi dengi Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
Uzaktan bakınca sandım ki sülün Açılmamış hali gonca bir gülün Nutku da tutulur kalemin dilin Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
Üstünde gömleği yenleri çemre İsmini öğrendim dediler Semra Gönlüme düşen o ılık bir cemre Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
Eşarbı başında arkadan bağlı Zülüfler dökülmüş turfanda çağlı ‘’Dağ içi’’ diyorlar bahçeli bağlı Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
Kolları bilezik burmalı kalın Boynunda dizili liralar yalın Dahasın varmıyor demeye dilim Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
‘’Cumayı pazarı’’ kurulur bu gün Güzeller ortada görülür bu gün Kimlerden diyerek sorulur bu gün Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı
Bozkırî yörenin asildir soyu Osmanlı Selçuklu uzanır boyu Yiğittir insanı güzeldir huyu Giyinmiş kuşanmış Bozkır’ın kızı Adnan SİVRİ/BOZKIRÎ 17.07.2017
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BOZKIR'IN KIZI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
BOZKIR'IN KIZI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.