nicedir
aşkın çölündeyim
sanadır susuzluğum
varsın kavrulsun içim
etmem şikayet
vuslat bir gün bizide bulur elbet

dua da dilim yağmur duası gibi
toprağa bakıyor avuç içlerim
açtım semaya yüreğimi
seni soruyorum tüm bulutlara
diyorum gönderin onu hemen bana

koşuyorum gördüğüm her serapta
her vahaya
tüm vahalar senli
sevdamız sadece bizli

başladı kumdan fırtına
belki gelirsin diye rüzgarıyla
bakınıyorum etrafıma
sen varsın diye esen rüzgarın koynunda
açık tutuyorum gözlerimi hiç kırpmadan
kum dolsa da gözüme seni görmek pahasına

çölün ateşi az kalır aşkının ateşi yanında
içim senle kavrulmakta
yanıp erisemde
küle dönemem
ömrüm bitmesin sensiz ölemem
isterim çok yanına gelemem
affet; affet beni bitanem

sevdiğine ulaşmaya çalışan
karınca misali yok olsam da yolunda
bir gün mutlaka ereceğiz murada
bu dünyada olmasa öbür dünyada

hissettiğim sensin ruhumda
yaşattığım sensin canımda
sabahladığım sensin koynunda

sensiz buralarda
gece gündüz demeden
bir benim ruh gibi dolaşan
sensizlikten başka herşeye alışan
sana gelmek için fırsatlarla yarışan
bir tek benim; hayallerinde senle buluşan
sen gülerken seninle gülüşen
meleğinim ben...





11 / 7 / 2017
Mlk