Veda
Yürüyorum...
Soğuktan buz tutmuş, çatırdayan bir yolda Belki sen, Sıcacık yatağında uyumaktasın Ama ben, Attığım her adımda Sana varıyorum. Yürüyorum... Parmak uçlarım donmuş, hissetmiyorum Buz keserdi hissetmezdim tenindeki elimi Hava soğuk, sen de yoksun Daha çok üşüyorum Bir damla yaş geçiyor yanağımın kenarından Senin söylediklerin de bir bir aklımdan Kar üstüne yağmur sevmez çekilir gider Silindiler gittiler güzel olan her şey Beni suskun, beni yorgun, beni mahzun bıraktın Kardan yapılmıştım, yağmura attın Tutunduğum, tutunacağım dalları kırdın Yine kırıldığım bir gündü, iyi hatırlarım Seni dalgalar getirmişti kara sularıma Bembeyaz köpüklerdin kara sularımda Geldin, suyum bulandı istemiyorum Yine de kötü bir söz söylemiyorum Yapacağım tek şey seni unutmak olur Sen de bu dünyaya “Hoşça kal” derken Beni hatırlayıp “Keşke” demeyeceksen... |