HAYAL DEĞİL...
dinle beni ey yar;
çocukluğumuzda kaldı o dediğin hayaller, hep iyilerin kazandığı siyah-beyaz filmler, renkli bulutlardan yataklar, uçan filler. masallardaydı geceyi gün gibi yaşayan kahramanlar. ve gençliğimiz deydi o romantik düşler, her yağmurda sulu sıçan gibi ortalıkta dolanmalar, sevgiliye söyleyemediğimiz laflar kurmalar. göğsümüzde yitip gitti çektiğimiz ahlar, vahlar. yaş kemale erince anlıyor insan, ne hayallere yer var ne düşlere bu dünyada, yaşamak asıla asıla hayata, dişle tırnakla yaşamak düşe kalka inatla, gayretle bata çıka sonra sevmek, yürek yürek, nefes nefes. ya gerçek mi ne? gerçek, dokumak sevgiyi çile çile, ilmek ilmek sevdiğinin gözlerinde yaşanmamış bir hayatı görmek kalan ömre harcanıp giden yılları katmak yaşamak yani kısaca bir solukta tüm güzellikleri sığdırabilmek kalan zamana. al işte sana sıcak bir yürek, ister aç avuçlarında alala istersen bırak düşsün yerlere senden sonra zaten bir daha asla sevmeyecek. |
Bu arada yanda çıkan reklam sayesinde yazdığım yorumun yarısını okuyamıyorum eğer bir yazım hatası var ise affola.
Yani bana bunları düşündürdü şiir.Hep derler ya insanlar büyüdükçe hayalleri küçülür diye.Bu çok doğal bir şey çocukken geçim derdi yok,bir sorumluluk yok hayal kur kurabildiğin kadar.Henüz insanın aklı da ermiyor her şeye,haliyle toz pembe bir hayat.
Şiir güzeldi ve düşündürdü üstünde.Final de güzeldi,insan bir defa sever sözünde ısrar edenlerden biriyim çünkü.
Nice güzel eserlerinizi okuma dileğiyle içten tebrikler
Gününüz aydın olsun, selam ve saygılar