1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
767
Okunma
vazgeçmenin eşiğindeyim
kopuyorum yavaş yavaş
kalbim kire bulanmış
dizlerimin bağı çözük
adımsız kalakalmışım ortada
etrafım çevrili elim kolum bağlı
nefesim nefessiz
dudaklarım kupkuru
gözlerimde donuk bakışlar
çare arıyorum.çaresizlik denizde
boy veriyorum acılara
kursağımda gülüşlerim
yok bir beklentim
vazgeçmenin eşiğindeyim
kopuyorum kendi tenimden
sızılarım boncuk boncuk
siyaha boyanmış gökyüzü
korkularım öd aralığında
çarpıyorum sağa sola
bu dünyanın artık yabancısıyım
umudun yalancısı
elimi kaybettim kaybettim kolumu
bulamıyorum artık bildiğim yolumu.
Adem önal
Cevap Yaz