KADER den KEDERE
KADER den KEDERE
Saçlarım da tel tel oldu aklar, Gözlerim de mor halkalar. Şimdi gençliğimden eser ne arar? Yolumu yokuşa sürdü felek. Acıları içtim bir su gibi, Geçti gençliğimin solmayan demi. Şimdi eyvah dememek eldemi? Bir boncuk misali dizdi felek. Ölümün ufkunda açtı goncalar, Şimdi gözlerim karanlığı arar. İçimde soldu cümle duygular, Bir kuş misali ezdi felek. O günlerin özlemi sardı bedenimi, Kimse bilemedi içimdeki kederimi. Yazan yazmış zalim kaderimi, Bir toprak misali süzdü felek. Ruhuma yazdım ömür bestemi, Gün be gün soluyor, gönül bedestanı. Vuruldum zamansız aldım payımı, Bir harman misali savurdu felek. ZEHRA YÜCEL |
Gün be gün soluyor, gönül bedestanı.
Vuruldum zamansız aldım payımı,
Bir harman misali savurdu felek.
Savrulan insan,savrulan hayaller,savrulan sevdalar...Kutluyorum şiirinizi ve sizi.Selam ve saygılar.