HZ.MUHAMMED 'E DAMLALAR
HZ. MUHAMMED’ E
DAMLALAR Doğarken; "O "bu dünya ya, Nur kapladı birden bire dünya ya. Sustu bülbüller, suya hasret güller, Düştü gökyüzünden çığ gibi damlalar. Kimse bilmezdi , geleceğin Peygamberi, Tuttu Cihanı bir garip telaş. Yürekler kavruldu, gözler seyre daldı, Ağladı gökyüzü suya düştü damlalar. "O"Herkesten heybetliydi, merhametliydi, Şahlandı serçeler, gül kokulu Peygamber. Ne isyan etti , ne günah işledi, Ölmüştü babası, döküldü çığ gibi damlalar. Sular yandı , Yüzü perde perde nurlandı, Annesi; Amine , Babası; Abdullah dı. Cismi Cihana, ismi dünya ya yayıldı, Ağladı bülbüller , güle düştü damlalar. Sonra büyüdü yağız bir delikanlıydı, Başı dumanlı, yüreği derinden yaralıydı. İslama her yönden sımsıkı bağlıydı, Çözüldü dilleri, aktı gönüllere damlalar. ZEHRA YÜCEL ; |