Tutsaksın...
Çaresizlik katlanırdı ikiye dörde beşe
Acıyı tüm hücrelerinde yavaş yavaş Yayılarak artarak hissederdin de Sesin düğümlenir kalırdı Ne zaman konuşmak istesen Yarım kalırdı cümlelerin Bu sefer farklıydı Aşkı da Acısı da Özgür değilsin artık Tutsaksın hergün birkez daha Tuksaksın acıya Gözyaşına.. En büyük yalnızlık Duvarlara bile anlatamazdı ya insan Oymuş işte .. Susuyorum bugün tekrar Yarın tekrar.. |