Aşk ile gurur bir arada olunca insana bıraktığı acısı.!

Bir haziran akşamı batsa da yüreğime cam kırıkları, dönmemekte kararlıydı gururum ona.
Her şeyi ezip geçen cam kırıkları bir gururumu ezip gecememisti onca geçen zamanda.
Çünkü bir insan en çok sevdiğine incinir ona kirilirdi aslinda.
Tam da ona incinmisti bu yürek ona kırılmıştı kendi dünyasında.
Ondaydı tüm mutluluklarim, Onaydı tüm Naz’m.
Kadere mi bağlıydı Yıkılan bu Büyük Aşk Yoksa İnsana mı.
Neydi seni bana EL edip, ELe Yar eden. Hangimizdi bu Aşkı yok edip giden.
****
Belki hiç yoktun bu yalan hayatımda.
Bendim belkide seni hiç gitmeyecek sanıp umut dolu yarinlarima kucaklayan.
Sende haklısın bir hayaldi benimki sadece,
Çekilmişti gözlerime Yalan Mutluluktan bir perde.
Yazar mi ki artık kalemim başkalarının adını , arar mı kalbim bir başkasını.
Hani biz sadece BİZ iken guzeldik,
Peki şimdi neden Çirkinleştik.?
Hissediyor musun sende acı söndürebiliyor musun içindeki yangını.?
Bu AŞK iki kişilik değil miydi ki sade bana kaldı Acısı.!
****
Şimdi sahiden gidiyorsun değil mi.?
Nasıl kaldıracak bedenim bu koca sensizliği.!
Nasıl kabullenecek bu yüreğim sensiz geçen günleri.
Tamam git bir daha dönme, Yolun düşerse bir gün kalbime sakın ışte o zaman geri gelme.!
Anlarsan geride bıraktığın Yanğını geri alevlendirme.
Kalsın Yanan Kalbim , Kalbinin En Orta Yerinde.
Her elin değdiğinde kalbine, üzülme.
Saklama akarsa gözyaşlarını, akıt benim olamayacağım günlere.
****
Nasıl yazar, nasıl soylersin derdin.
Sende sevseydin kendin gibi birini.
Aşkından olurdun deli. Susturamazdn kalemini, durduramazdn yüreğinin sesini.
Ama sana yazılan bu son siirdi sevgili.
Yazmaz kalemim Yüreğimi hissizlestiren birini.
Gidiyorum bende gözün aydın, Kalmasın bende bir damla hakkın.
Hakkım yoktur belki sende ama varsa da helal olsun Biten Son Aşkım.!!

Yeter Eroglu