GEÇMİŞE MEKTUP
Aşka şiir yazma vaktim geçti,
Kaç zaman oldu aşka şiir yazmayalı, kendimi kamyon altında ezilmiş misali his ediyorum, o kadar yorgun, o kadar bitkin, enkaz gibi his ediyorum, Kalemi ellime alacak takattım bile yok ilhamsız ve duygusuz oldum, Zaman tünelinden geçerken gece yarısı bir başıma kalınca, Beyin iflasın eşiğinde beden hepten yorgun kalp ise duygusuz olmuş. Nice zamandır hayattan bile istifa edip göç etmeyi düşünüyorum. Ne yalan söyleyeyim zalim duygusuz kalpsiz sevgilim. Sensiz ne hayattın tadı nede şiirlerimin adı var bende, Sadece susmak sadece dinlenmek istiyorum, Kalem sustukça ben şiirlere küstükçe susmak evet susmak istiyorum, Kim ne derse desin bana kim ne söylerse söylesin susmak uyumak istiyorum, ebediyen kara topraklar altında. Ne hayat bana yaşama hakkı nede insanlar gülmeme imkan verdi. Yarım asır ı devirir kene tek bir gün bile güldüğümü hatırlamıyorum, Tüm insanlar gibi yaşadığımı da söyleyemiyorum, Her takvim yaprağı gibi benden de can gidiyor geçen her gün, Kaderime sanki yazılmış sürgün. Ölmekten başka düşündüğümde yok yani söz geçiremiyorum kalbime. Her gün dualar ediyorum ölüme beni tez kavuştursun diye rabbime, İnsanlardan öyle soğudum ki beni öyle bezdirdiler ki, Ne yazmaya kalem nede kağıt yeter artık ben yoruldum. Benden miras kalacak diye son satırları yazarken Ben çok uzaklarda olacağım hayatımı bitirenler bunu okurken… Mehmet EMİN DAĞ 07 06 2017 /// sevgilerin şairi |