Oscarlı Yalnızlık -I-
Senfonik çağrışımlar, çağ dışı aşıyor kararsızlığımı.
Yarım ses düşüyorum adımdan adını. Mazeretsiz bir özrüm var hüznüne. Tımarsız bir yara: esir kalabalıklara göz göz irinlenirken; Sana sığındığım günlerden kalma; ellerimde kiremit rengi 100 yıllık bir yalnızlık. Marquez’ den sahiplenilebilecek en güzel şey bu. Yalnızlık. . Estiğin her sonbaharı es geçiyorum. Yaprak yaprak süzülüyor yaşım saçlarından. Bir avuç toprak olup eşiğine düştükçe hayat; bayat bir ceset kâtilini gömüyor meçhule. Seçili azınlıklardan kayık bir eksenle geçip gidiyorum.. |