Çok döktüm ben kağıda yazdım derdi elemi
Kaç satıra doldurdum şu bitmeyen çilemi
Ah çektikçe yıldırdım elimdeki kalemi
Senden vafalı çıktı yanımdan ayrılmadı
Bin bir cefa eyledim gücenip darılmadı

Bütün ömrüm boyunca hep çekerken cefayı
Ne dostdan nede yardan göremedim vefayı
Yalan olan dunyada süremeden sefayı
Umutlarım savruldu gözümdeki yaşı ile
İşte ben gidiyorum bir akılsız başı ile

Yare giden yollarım hep tozlu duman idi
Şu gönül kumbarama saydığım aman idi
O yar dan tek armağan göğsümde güman idi
Göğsüme dövmeledim nakış diye işledim
Deseninde kayboldum yar adını düşledım

Gözümden sakındığım ne varsa eller aldı
Günül bağım kurudu hoyrat yelleri çaldı
Yar adına niyetim o yüksek dalda kaldı
Kapak landım diz üstü savdanın yollarına
Yaslanıp gezemedim o yarin sallarına

Ruhumla bedenimle sana koşan ben oldum
Kapıldım aşk seline akıp taşan ben oldum
Sevdanın denizini yalnız aşan ben oldum
Kulaç attım savdana yaralı kuşlar gibi
Yine de sevdim seni yeniden başlar gibi

Arifler meydanına kurduğum pazar idi
Kara kaşın üstünde gördüyüm nazar idi
Bu aşkın girdabında sandığım mezar idi
Her yüzüme gülenin dost bildim niyetini
Ömür verdim ödedim hatamın diyetini

Hatice Şahini