# ELLERİM ÇARESİZ #
________________________

Gözleri endişeli ve sözleri tedirgin insanların.
Direnerek yaşama tutunanların,
yaşama direncini yitirdiğini görüyorum. Gördüğüm bütün gözler,
bir dilenci gibi bakıyorlar gözlerimin içine...
İçimi burkuyor bileği bükülmez bildiğim yüreklerin bu tarifi imkânsız çaresizliği...

Şehrin orta yerindeyim,
baktığım her yürek, alt üst edilmiş bir viraneyi andırıyor yorgun zihnime.!
Oysa, oysa bir bahaneydi dilimin ucunda biriken tek servetim dediğim o içten sözlerim.
Ellerim, ellerim çaresiz.!

Anladım, anladım konuşmam imkânsız ve ben bütün susamışlığımla için için ve kimbilir belkide kendim için;
ilk defa susuyorum..
Ellerim, ellerim çaresiz.!

Bir adım ötede,
içli içli bir kadın ağlıyor.!
Anne gibi çaresiz,
anne gibi yürekten
ve anne gibi kimsesiz..
Ellerim, ellerim çaresiz.!

Alabildiğine gözler önünde bir kadın ağlıyor.
Bir ben görüyorum göz pınarları kurumaya yüz tutmuş o anne yüreğini. Yüreğim parça parça.
Ellerim, ellerim çaresiz.!

Sokaklar az önceki rahmet çisisinden ıslak.
Minik adımlarıyla bir kız çocuğu eziyor gözümde büyüttüklerimi.
Ağladığımı görüyor bütün kör olasıca gözlere gösterircesine.!
Minik elleriyle bir mendil veriyor ellerime.
Bir liralık ticarete bin düş gizlemiş ay parçası..
Benimse; benimse ellerim, ellerim çaresiz.!

Ramak Kaldı / (Samim İGDE)