" ANAM "
Anam, büyüttün besledin bağrına bastın.
Yemedin yedirdin, giymedin giydirdin, hep beni düşündün, kendini unuttun unuttunda, gece beni uyandırmadan sessizce yavrum üzerin açıkmı, üşütmesin diye nöbet tuttun sanki, uykusuz kaldın anam. Güneşim oldun aydınlattın, gölgem oldun olumsuz her şeyden korudun anam. Anam sen hayatın en zor demini en zorunu yaşadın bilirim. Tarlada sen, harmanda sen, değirmende sen, ağıtta sen, neşede sen vardın anam. O sıcak havada artı otuzdokuz kırk derecede oruç tuttun, tarlada çalışan eşine, oğluna kızına yemekler yaptın ve onbeş kilometre uzakda tarlaya azık taşıdın anam. Geldin tarlaya boşmu durdun, sende orak tuttun, sende ter dökdün emek verdin. Akşam eve döndün, ineği sağdın ve durmadın yorulmadın, içmemize helke helke su taşıdın anam. Akşamdan hamur yoğurdun, ekmek, kömbe börek açtın anam. Ne zaman yattın, nezaman kalkdın, hep ama hep çalıştın anam. Babam, Altı oğlan, iki kız, kazan kazan su ısıttın çamaşırlarımızı elinde yıkadın anam. Sabah uyandığımda her taraf pırıl pırıl temizdi, ev ve evin etrafı sulanmış süprülmüştü, sana kurban olayım anam. Çocuklarını çimdiren, onların karnını doyuran, hasta olduklarında Doktoruydun sen anam. Çok çalıştın ömrünü bize yavrularına verdin, iyi kötü, acı tatlı hayat yaşadın. Anam ne sana doydum nede Babama. Beni böyle bırakıp gitmek çok ani oldu, gurbet beni siz olmadan yanımda, pişirdi pişirdi kor etti, yaktı ciğerimi kül oldum şimdi. Anam savrulur bedenim rüzgârın estiği yöne, bulamam tutunamam bir ağaç dalına, savuran rüzgârın tozundayım ben. Bu nasıl ayrılık, nasıl veda etmeden sessizce çekip gitmekti, gittin, gittinde ben bende değilim sensiz. Şimdi sen yoksun, Dünyanın yükü üstüme bindi ağır gelir kaldıramam anam. Nasıl bir Dünya, nedir hakikat, sensiz her şey sahte, yapmacık anam. Sevgide, güvende, merhamet’de sendeydi anam. Dertleşdiğim derdimin ortağı, dertleşirdin ; İnsan gibi insan olmamı, saygı, sevgi, güzel olmamı ister nasihat ederdin anam. Anam Sen bana darılmadın, benim sana darıldığım üzdüğüm kadar. Anam öyle dertliyimki simdi, kim yanar, kim dinler, senin yandığın kadar, kim ha kim söyle. Anam bilirim bilirim sen yoksun, ama bende olan çok şey var unutmadığım, sen yoksun ama nefesin evet nefesin halâ giitiğim her yerdedir. Ben seni görürüm kalp gözüm, gönül gözüm seni izler anam. Anam, sensiz geçen günler, her gün bir yıl ömrümde, gün ağırmasın, dalıp gideyim senle olan günlere, senle doğsun doğacaksa güneşim anam. Toplandı acılar kederler bir bir dilime, birikmiş çook sözlerim var neyleyim, birikti sensiz vah ahım söyleyemem. Toplansakda sensiz, yalnız her defa, olmuyor sohbetin sözün değeri. Anam seni yalnızmı gördüler çağırdılar toprağa, bu ayrılık acı gelir sinama, sen havamdın sen nefesim yüce dağdın ardımda, dağ yıkıldı o dağın altında kaldım ben anam. Anam anam anam toprağın altında toprak olmuşsun, Anam gül anam gün ve gün uzaklaşırsın benden, ben ise her gün yaklaşırım sana, benim heycanım, sana olan hasretim, sana an ve an bir adım sana getirir heycanlıyım Anam. Fatih Özkan 14.05.2017 |
kutsal varlıklarımız annelerimiz aslında sözün ve sözlüğün bittiği yer...
tebrikler ve saygılarımla...