duymuyorsun çığlıklarımı seslenişimi sana
korkularım sensiz kalmaktan bilmiyorsun
her özlem güzeldir
hele ki özlüyorsa özlenen
olmasan da yanımda benimlesin bir tanem
ah bir anlasan
uykularında izinsiz rüyalarındayım
bazen bir meltem
bazen de poyraz olurum
eserim odanda
gelir yüreğim uzanır bedenine
hafif bir örtü gibi sarar seni
önler üşümelerini
kıyamam uyandırmaya seyrederim
bekçi olurum baş ucunda beklerim
bitmek bilmez geceler uzadıkça uzar
doğmaz güneş bir türlü
onlar da yorgun benim gibi
güneşin doğuşu ile yanağına
kondurduğum buse korkutmasın seni
içimdeki yangınlar diner belki
geldiğimi bilmediğin gibi
gidişimi de bilemezsin
gönüllü nöbetçinim ebedi
hasretle sarılır bedenlerimiz
derin bir ah çekerek
karışır birbirine tenimizin kokusu bir oluruz
çarpar yüreğim delice
seni kaybetmek korkusuyla
karanlıklarda değil
aydınlıklarda da ol benimle...



Refik
13.05.2017
İstanbul