Yaşlı Cemil bey akşam sofrayı yere kurdu
Anneyle yavruları, seyrederken mesrurdu
Pastırmayı yer iken Maviş sofra bezinde
Benekli de oturdu, yaşlı adamın dizinde
Manzara bir aile tablosuydu her yönden
Unutulup gitmişti ne kaldıysa ta dünden
Mart ayı geldi; karlar eriyordu dağlarda
Baharın heyacanı vardı sessiz bağlarda
Kasabanın yanından akan çay taşıyordu
Toprakana rahmeti rahminde yaşıyordu
Herkes sokağa çıktı karın erimesiyle
Yürüyordu bazısı yolda kerimesiyle
Ve açmak üzereydi, Nevruz ile Çiğdemler
Mutluluğa dönmüştü buz tuttukları demler
Ağaçlar, tomurcukla benek benek idiler
Bazen de dallarında, yürüyordu kediler
Sık sık giriyorlardı, bahçedeki kümese
Çıkmazlardı horoz üzerlerine yürümese
Tombul tombul tavuklar kızınca onlara
Koşup çıkıyorlardı, su dolu bidonlara
Hele hele Benekli vallahi çok fenaydı
Kırdığı yumurtayı, evin sahibi saydı
On bir tane olmuştu; ama bir şey demedi
Adam sadece birkaç gün yumurta yemedi
Uzun zaman olmuştu kahveye gitmeyeli
Onu sürüklemedi oraya dostluk yeli
Samimi kedilerle ediyordu hasbihal
Kainatta en güzel lisandır lisan-ı hal
Evde mır mır sesleri mutluluk ezgileri
Sevildikçe söyledi muhteşem sezgileri
Çok, çok üzülüyordu, anneye yaşlı adam
Zavallı görmüyordu dolabı, sehpayı tam
Cemil bey: »Veteriner belki tedavi eder.«
Ve ekledi: »İyi de işitmiyor derbeder.«
»Senin de kulağını, sağır etse birisi?«
»Aniden sıyrılsaydı o incecik derisi.«
»Tüyleri gibi kana bulansaydı sakalım.«
»Ne yapardın o zaman, biraz düşün bakalım.«
Yaşlı adam yapmaya çalışırken empati
Onu düşüncelerden, uyandırdı bir pati
Dönüp »Ne istiyorsun Pamuk?« dedi Sahibi
Kalçasının altınd kalmış meğer nasibi
»Al bakalım şekercik pastırmanı. Yakala!«
»Bak duruyor, oyun mu istiyorsun, pekala.«
Derken çaldı kapının kanarya sesli zili
Peşinde de yavrular… Asker gibi dizili
Kapıyı açtı adam: »Sen miydin Nedim bey, gir«
O da şaka yaptı: »Kabul edersen misafir.«
»Ah ne demek efendim! Lütfen koltuğa buyur .«
»Rahatsız olmaz Maviş, şeker her yerde uyur.«
Kedilerden pek memnun olmadı misafiri
Vurarak uykusundan uyandırdı tekiri
Zavallı pamuk , şaşkın şaşkın baktı yüzüne
Nedim bey ters ters süzdü ve başladı sözüne:
»Günler geçti, nerdesin, merak ettik, azizim.«
»Eskiden beri iyi dostluğumuz var bizim.«
Cemil bey gülümsedi: »Olmaz mı elbette var.«
»Senin gibi değerli bir insanı kim kovar.«
Nedim bey kedilere baktı küçümser gibi:
»Niye hiç kahveye gelmediğin belli tabi.«
»Dostum kedi babası olmuş haberimiz yok.«
»Yavruları da birden, ikiden hatta üçten çok.«
Cemil Bey, misafirdir diye sustu her söze
Bir yandan da çalıştı gelmemeye gözgöze
Hasbihalleri on beş dakika kadar sürdü.
Nedim bey de peşpeşe iki defa öksürdü:
»Sebeb-i ziyaretim şudur.« dedi dostuna.
»Senden borç istiyorum; öderim hazirana.«

S / ÂYE (11:52) .12.05.2017 / ESKİŞEHİR