ÜZÜLME
Hoyrat rüzgârınla kırar iken dallarımı üzülmediysen
Selamsız sabahsız giderken de boş ver hiç üzülme Hasret ile sensiz geçen yıllarımı düşünmediysen Geri dönüp af dilemek için de boş ver hiç küçülme Geç kaldın tutmak için bıraktığın ellerimi gülüm Ne acılar çekti seni unutmak için bu deli gönlüm Sen değilsin artık beklediğim yar ecelimle ile ölüm Pişman olup geri dönmek için boş ver hiç üzülme Buldun mu bari ellerde bende bulamadığın mutluluğu Neye yarar ki Satarken üzülmediysen şeytana ruhunu Yaşarken hiç hissetmediysen kalbinde yokluğumu beni düşünüp hayaller kurup boş ver hiç üzülme ademaydınlı |