Yorgun BaharBozuldu bozkırlara düşen karın ütüsü Dağıtıyor sonbahar sarı yapraklarını Gönlümde ıstırabın en acıklı türküsü Kaygılarım peşinde sürüklüyor yarını Aynalarda anılar çöle gömmüş yüzünü Ayık durma ey mazim uyu, gözlerini yum Bulutlar; Aheste aheste yağdırın hüznü Uyanmasın mazide uyuyan çocukluğum Bir garip çoban gibi şimdi ıssız dağlarda Gelen geçen yolcuya hasret göz bebeklerim Dayak yemiş bir çocuk siniriyle ağlarda Yumruğuyla böğrünü döver döver beklerim Şimdi hırçın ve asi yer gök, dağ, deniz, dere Şimdi daha bir arttı basıncı rüzgarların Rüzgar; bırak kuşları uçsunlar ırak yere Belki binbir baharı getirecekler yarın |