Ben durmadan içmişim yudum,yudum hayatı,
Acaba herkeste çok yudum,yudum içiyor hayatı,
Ben elveda diyecek gibi olmuşum bu hayatı,
Acaba çok mu binlerce kişi selalarla uğurlanıyor ki,

Siyah buluttan kar yağmaz boşuna inanma
Bu soğukta hiç bir şey ısınmıyor boşuna bakma
Herkesin sen gibi hayatı düşünüyor sanma,
Kimisi sana hakaret edip kimisi sana gülüyorsa

Ben hasret kaldım iyiliğe,insanlığa, kardeşliğe,
Bütün bunları beklemem çok değil her halde
Kimisi düşer çıkılması zor ve güç bir derde
Herkes her gün giriyor nedense bu derde,

Bardaktan boşalan yağmurlar,yağan karlar
Yerdeki taş, gökteki yıldızlar hep aynı şeyi arar,
Minik çiçekler bile ümit için hayat yaşar
Ümit denen şeyi aramakla olmuyor, gönül yaşar,

Zekeriya de ki bunlar hepsi benim sözüm,
Yazarken doludur belki iki yaşlı gözüm
Bundan sonra kalmadı artık söyleyecek sözüm
Şu yazdıklarım son buluyor budur son sözüm