YALANCI PAPATYA
Avutuyordum kendimi;
Bahar gelir diye. Mevsim, Mevsim olur da, Can suyu akar hayata diyerek. Nisan yağmuru beklerken, Kar vurmuş saçlarıma, bilemedim. Yokluğuna sarmalamışım kucağımı, Sen niyetine karşılamışım her baharı. Gün, Gün olurda, Dönersin yüzünü aşka diyerek, Sevmeni beklerken, Göç vurmuş ömrüme bilemedim. Hayra yorduğum rüyamda, Bu tomurcuk, Bir papatyaya gebe diyerek. Açılıp hoş etmeni beklerken dünyamı, Hayatı kurban etmişim sensizliğe bilemedim. Dokunduğum bu çiçeğin canı yok. İçimin canı acıyor, Yakmıyor canımı hiçbir kelam, Yalancı bir papatyanın… ‘’Seviyor seni’’ dediği kadar. Erkan ÇEVİK Nisan 2008/İstanbul |