Ne çok sustuk seninle
Sanki aşkın dilini bilmez gibi
Oysa ne çok şey vardı
Konuşacak dinleyecek
Yani umudumuz vardı be
Gözlerinin kıyısı uçurum bana
Korkum düşmek değil
Senden kopmak sadece
Yoksa ölüm dediğin ne ki ?
Sensiz kaldığım hergun gibi birşey işte...
Dert etmiyorum yalnızlığı
İçine sen sindin diye
İnanki acıtmiyor artık
Sana yakından uzak uzak bakmak
Hani saçın düşse yere
Eğilip alsam koklasam diye
Ardından yürüdüğüm
Yollar isterken
Sensizligin kıyısında sabahladigim
Geceler var şimdi elimde
Bir kare fotoğrafinla
Bakıştıgimiz uzun saatler var şimdilerde
Acının soldan vurduğu
Yağmurun şiddetli yağdığı
Kirpiklerimin ıslandığı
Umudun sararıp dolduğu mevsimdeyim sende
Aslında sende en çok kendimdeyim
Birde uykunun hasretine hükmedemedigi
Geceler biriktiriyorum
Olurda Birgün gelirsen
Hazırlıksiz yakalanmayim diye
Bunca beklemişken
Sabırla büyüttüğüm iki kelime var elimde
Beni boşver de
Onu bari yetim koyma
Hem sorma öyle özledim ki seni
Hani yüzüne düşen ay ışığını
Kıskanır oldum
Ne bileyim ben işte
Belkide böyle değildir aşk
Hiç varligini yokluğuna adarmi insan
Susarak severmi birini
Yana yana özlermi hiç
Kana kana beklermi ?
Ay ışığından kıskanır mı sevdiğini
Bir kare fotoğra
Saatlerce anlatırmı kendini ?
Tutup şarkıların kulağından
Hayal düş rüya rüya gezer mi ?
Ama ben çok gezdim seni
Herkeslerin uyuduğu vakitlerde
Yağmur olup pencerene geldim
Hep dışardan izledim seni
Ulan ne çok sustuk seninle
Sanki aşkın dilini bilmez gibi...
Bunlar gibi binlerce kelime biriktirdirdim sana
Olurda Birgün gelirsen !
Susayım mı burda ?
Senin gibi...
Issız şair M.A
(Murat Arslan)