GÖZ AĞLAMAZ ŞÂİRİN YÜREĞİ AĞLAR
GÖZ AĞLAMAZ ŞÂÎRÎN YÜREGİ AĞLA
Gecenin karanlığının tiz ışğı sızdı Nışan aldı kalbin paslı çivilerine Gözü ağlamaz şâirin yüreği ağlar Yaşamaya dâir bu renğarenk gecede Sıcacık bir mekanda eski anılarda Çığlığımı duyarsın o kulaklarında Eski bir çivi gibi söküp attığında Gıri hüzün kapladı yüreği ve sustu Sanırsın zamanlar serilir önümüze Zor nefes alırız biz iyileşmek için Koyu sert bir çay gerek özlem ateşinde Demlenmiş ölümün günü geldiğinde Gürbüz’üm Çoğaldı hayal kırıklığımız Mevsimsiz döküldü yapraklarımız Tek tek vurdun öldü hatıralarımızı Dağılıp duruyor bu özlem bulutları H.Gürbüz 20.03.2017. |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar