BIRAKTIM GECENİN REHAVETİNE KENDİMİAy sarmalamış düşlerimi Hani o ilk çocuksu gülüşlerim vardır Unutamadığım hayatımın Aşk mıydı gölgesinde uyuduğum bulutların, Yarasanın kucağı kadar sıcak Salıverdim gecenin rehavetine kendimi... Yağmursu saçlarını taradım ay ışığının Sağılırken denizin üstüne mutluluklar. Özlem doludur dudak kıvrımlarımın ucu Bir tutuk sevdanın sonucu Son geçen vapur sireni geceyi ikiye bölen Suskun kaldı umutlarım güvertesinde. Yaralı bir kuşun kanadı kanar durur Acılı sesleri duyulur ufuklarında Güz baharına uyanır mehtap gün ışıdığında İlaç olsun yaprakları asumanın. Yalnız gecelerin yosun kokularında Salıverdim uzun bir geceye şiirlerimi Bıraktım gecenin rehavetine kendimi... Behçet Bük 1819/21.4.2017/Eskişehir 01.30’’ |