sen gittin gideli kapalı perdelerim
mühürledim yüreğimi için sızlamadımı
bir kez sevdim bin kez öldüm
söyle senin canın hiç yanmadımı
erişilmesi imkansız yıldız gibiydin gözümde
seni yaşarım hep hasretimde
bir kez olsun sevmeyi sen de dene
ben sevdim de ne oldu
kurudu gözlerimin menba’ı sayende
her öfkemde biraz daha küçülürsün gözümde
istesen de bir ışık göremezsin gözlerimde
suskunluklar içinde seni yaşarım içimde
hayat bulurum sevginde
severmiyim bir daha yeniden
açar mı gönlümde yine çiçekler
yaşar mıyım o nadide günleri
hep birlikte coşku içinde
bulur muyum huzuru sevgin de
bilmiyorum
uzaksın çok uzak
erişilmeyecek kadar
ne ellerim uzanır ne de sesim duyulur
sen kendi halinde
ben seninle avunurken
duymaz ruhun anlamazsın
koşarsın bir hayalin peşinde
beyhude...




Refik
16.04.2017
İstanbul