Son sevincim
Sende gidiyorsun son sevincim
Alaca karanlıklarda Serseri bir yalnızlığa koşuyorum Arlanmaz yağmurlarda Islanmış bir aşktan kopmuş Hazan rüzgârında savruluyorum Gittiğim şehirlerde bir ten kokusu, bir ses, bir sima Bir sen görüyorum Kopuk bir yıldız gibi düşüyorsun dalından Ömrün son sessizliği bu Azrail’le pazarlık zamanı Keskin bir ölüm kokusu burnumda An ve an ensemde kirli parmaklar Şimşekler üstüme üstüme geliyor Sen de gidiyorsun son sevincim İşte yine kaldım bir başıma |