Bu şiirim,Değerli Şaire ’’Gamzelim’’ hanım efendinin, ’’Umut Öpsün Çocukları Gözlerinden’’ adlı şiirinden oldukca duygulanarak, ilham alıp yazdığım bir şiirdir.Değerli şahsına çok teşekkür ediyor,o güzel şiirini birkez daha kutluyor,başarılarının devamını diliyorum..

Okuyan güzlerinize, özümseyen yüreklerinize sağlık..Teşekkürler ediyorum..

Ve..
Yırtıldı sonunda..
Gökyüzünün o tül perdesi
Döküldü tesbih taneleri gibi..
Yıldızlar saçıldı,dört bir yanıma.!


Küstürmüşler güneşi..
Solgun ve cansızdı
Onun da bedeni..
.
Ay kararmış..
Yıl kararmış
Gün kararmış
.
Öksüz kalmış zaman..
Öksüz kalmış akrep,
Öksüz kalmış yelkovan.
.
.
Umutsuzca bakıyorum,
Camı kırık,
Çerçevesi dağınık,
Yaşamın penceresinden;
.
Belki de..
Son kez hayallerimi yaşıyorum;

....bulutlar geçiyor göz bebeklerimden
o kara kara bulutlar..!
Her birinde..
Onlarca, onbinlerce çocuk var
ellerinde koca koca fırçalar
Yılmadan, yorulmadan
O kara bulutları
Pembenin en güzel tonlarına boyuyorlar.!

ve şimdi...
o bulutlarda çocuk gülüşleri
yok etmiş umutsuzlukları,
yok etmişler hüzünleri.!

Gülücükler..
yağmur olmuş
damla damla yağıyor gökyüzünden


eğer..
kör bir kurşun,
ya da acımasız bir bomba yüzünden
o zamansız ecel,o zamansız ölüm
öpmeseydi gözlerinden...!
.
.
Artık...
Kana bulanmış,
Güvercin kanatları.

Kan revan içinde..
Dikilen onca umut fidanları..!


Söyleyin canlar..!!

Şimdi kim dağıtacak
Yeniden kararan o bulutları.?
Kim..
Kim aydınlatacak
Toz duman içindeki ufukları.?

Desenize,
Yine..
Yetim kaldı,
Yüreğimin umut çocukları.!