Yeşili uyuttu, toprağı kuruttu, tozu var,
Güneş misali sahrama düşüp kavurdu,
Gördüğüm tek bulut, göz yaşı bulutudur,
Şimşek gülüşleri, düştüğü hedefi vurdu…


Vefa görmez, meşk görmez, aşkı var,
Uzaktan uzağa yüzer, yüz kulaç atarım,
Kendime yazık etmişim kimin umurunda,
Göğe diktim gözümü, mehtapla yatarım….


Aşk ateşine, kınama, ayıp biçilmez,
Derdi sor, niçin “Kötü” diye dillensin,
Cennetten bir huri seçmiş dünyasına,
Gülü bulmuş, ötsün, bülbülü dillensin…

Vermez zemzem tadını, ondaki gibi,
Bin bir geçitte, bin güzele rastlasam,
Gönül figan etmez, bıraktığı izi kadar,
Her lahza, aşkı, can içinde katlasam…


Görmedi ızdırabımı, halim se zordur,
Güzelin gözlerinden uzak olmuşum,
Aşkı insanlar olmadık yerde ararlar,
Oysa ben çok yakınımda bulmuşum…


Nerede gamlı görse, bana benzetsin,
Desin:"Canım, canına dokunmuş garibin"
Siyah göz, kara kaş ok yay olmuşta,
Desin:"İsabetsiz yeri kalmamış garibin"…


Ona hiç aşık olmadığımı sanmasın,
Bakışının, çekici tuzağına tutsağım,
Yerde biten ot değilim, duygusuz,
Aşkı bana yüce geldi, ben dağım…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.