Eskiden iki şehiri ayıran bir deniz vardı aramızda
Şimdi bir deniz, iki ülke uzaktayız
Ne sen iyileşiyorsun ne de kalbimdeki yerin
Denizinde kanadı kırık Martıyım
Ne tutsak ne de özgür

mâşuk

Seni anlatabilmiş miyim
Bir şiirde
Halini vaktini öyle üstün körü geçerken
Hayattan
Anladığım görmesem de hissederek
Duygularla sana gelen bir yol tutabilmiş miyim atan kalbimle
Hani dersin ya
Yaşamadan anlatılmaz bu duygular
Kalp bedenden ayrı yaşıyor belki de
Duyguları hisleri
Dokunuşlar bir başka iz bırakıyor Yürekte
Tenden ayrı bir dokunuş
Kokusuz
Ama duygulu ama hisli
Bir heyecan
Bir ürperti
Bir sada oluyor yankıyor kalp dağının eteğinde
Sesi Gül sesi,
Sesi can sesi
Sesi ilk (son) nefes...
Sev diyor
Hayatı
İnsanları
Yeri göğü
Yeniden yeniden yeniden
Bir çocuk gibi merak duy
Her şeye
Üzülsen de kırılsan da
Vursalar da seni kalbinden yere çala çala
Acımadı ki " deyiver ve gülümse
Dişlerin inci gibi sayıla sayıla
Hayatta gülmek kadar ağlamak da doğaldır
Ağlayacaksın,
Ağlamanın kadına has olmadığını göstere göstere
ağlayacaksın tabi
İnsan olduğunu bağıra çağıra
...
"herkese selam bana hasretin düştü"

mâşuk