Bir dostumla sohbetin ardından bu satırlar kaleme döküldü.

Yutkundu da diyemedi sözünü,
Öyle garip garip yüzüme baktı.
Hüzünden yaş kaplamıştı gözünü,
Bahar seli gibi çağlayıp aktı.

Söyle dedim çekinmeden derdini,
Kaybetme, bulunca kulun merdini,
Toplumun her bireyini, ferdini,
Vefasız insanlar yaktıkça yaktı.

Zannedersin hıçkırıktan boğuldu,
Felek derdi saldı, sanki oğuldu,
Gün geçtikçe bu hayattan soğuldu*,
Her bir sıkıntıyı kafaya taktı.

Ömür boyu her an çaba sarf etti,
Felek önündeki en büyük setti,
Sonunda olanlar canına yetti,
Amacı sadece mutlu olmaktı.

Dertli söylüyorsun, dinleyen var mı?
Bağrını yakan kor, ateş mi, har mı?
Yoksa çektiklerin dünyada kâr mı?
Onun gerçek dostu, Yaradan Hak’tı.

*Soğuldu: Suyu veya sütü çekilerek pörsümektir.
ERDEMLİ-18 Mart 2017 Cumartesi
Cafer AKSAY