ARTVİNLİ OLSAK

Tutunsak bir zaman tepelerine
Genya’da kar kadar Artvinli olsak
Bayıldım kirazdan küpelerine
Mezrada yâr kadar Artvinli olsak

Saklı bir cennette ecdat hanesi
Sinmiş yamacına renk pervanesi
Bağ bağ üzümlerde salkım tanesi
Korzulda nar kadar Artvinli olsak

Kınalı gelinler söylese mani
Davullu zurnalı düğünler hani
Çalsa akordiyon oy nani nani
Tulumda bar kadar Artvinli olsak

Koynunda gizlensek nesiller boyu
Gürül gürül aksa Çoruh’un suyu
Toplasak yaylada sarı negoyu
Sümbülde mor kadar Artvinli olsak

Ne dersiniz buna beyler erenler
Bırakıp gitmese gelip görenler
Açsa bağrımızda yediverenler
Bir karış yer kadar Artvinli olsak

Emeğine saygı duysak çobanın
Tam tekmil hakkını versek çabanın
İşini bitirmiş yorgun babanın
Alnında ter kadar Artvinli olsak

Sözleri bir olsa karı kocanın
Dumanı sonsuza tütse bacanın
Avını kollayan genç atmacanın
Gözünde fer kadar Artvinli olsak

Kaçkari ağzının tadını bilmiş
Cevizli keteler namını salmış
Dostun sofrasında demini almış
Çayda buhar kadar Artvinli olsak

Yalçın Temiz

Yalçın Temiz Hocamın bu şiirine nazire olarak yazılmıştır..

Aklımdan çıkmıyor sesi dedemin,
Tarlada zar kadar Artvinli olsak...
Memleketim diyen yaşlı nenemin,
Başında çar kadar Artvinli olsak...

Tadı bir başkadır buğday ununun,
Ömrü çok kısadır yaz sezonunun,
Ocakta tutuşan soç odununun;
Külünde kor kadar Artvinli olsak...

Zevki bir başkadır dağda sobenin,
Affı mümkün elbet gerçek tövbenin,
Yeni doğmuş masum tatlı bebenin,
Yüzünde nur kadar Artvinli olsak...

Her sabah dallarda kuşlar ötende,
Kaçkarlara çöken sisler yitende,
Yanan odunlarla baca tütende,
Ocakta mur kadar Artvinli olsak...

Bedenin çalışır çayır biçende,
Kendine gelirsin suyu içende,
Vakit dolup öte yana göçende,
Dildeki sır kadar Artvinli olsak..

Herkes ekmek için gurbete gitti,
Kimi abad oldu kimisi yitti,
Şu gurbet elinde bir ömür bitti,
Saçtaki kır kadar Artvinli olsak...

Kilit bulunmazdı orda kapıda,
Biliyorum vardı her bir yapıda,
Yüzyirmi santimdi sanki çapı da,
Eski hızar kadar Artvinli olsak...

Şehrin binaları şimdi boğuyor,
Her sabah yeni bir ümit doğuyor,
İnsan iki metre yere sığıyor,
Köyda mezar kadar Artvinli olsak...

14.03.2017
Avni Temiz