Emi- ne- na-seni beklerdi...Gitti başlayan diyarlarla Sahte gülüşlerin gölgesinde Irak lara yelken açılan bakışlarla Dönmeyecek kalışının çarmıhından Yüzünü araladığım kırık aynalı kapılardan... Kurak hüzünlerin galibiyeti Öpüşmeler ağlamaklı Korkunun hakimiyeti kaldı Ölüm dostluğunda Zora bilenen gözler Yağmaya yenilmeden Islanan bilinmezliğe ateş yakıp... Gitti Yakın kadar uzak Uzak kadar yakın Biliyorum Dönmeyecek… Ama Hep seni sordu Görmeyi umduğu seni Bekledi… Sen yoktun... Cennete ilham olan... Sevgili Eminemize...rahat uyu ... fi...canı beklerken... |
Sahte gülüşlerin olduğu yerde yaşanmaz
Gitmesi gerekirdi.
Şiirli günler.