Takatım kalmadı
Hayat o kadar yük yükledin ki
OmuzlArıma, Takayım kalmadı artık taşımAya. Bazen, sağ gösterip Sol vurdun şAmarını Alı Gül’ü solmuş yanaklarıma Parangalar vurdun ayaklarıma. Sürüklediğin yetmedi mi? Dinmek bilmeyen poyrazlarında Yara bere olmadık yer kalmadı Yüreğimin dört bir yanında. Biliyorum gülmek bana çok uzak Birak artık yakamı bırak Dilime pelesenk oldu firak Ömrümün son deminde olsun Bir nebze rahat bırak Meltem ol es, acılarımın üstüne Doldur kaybettiklerimin açtığı boşluğu Kurtar artık ne olur bedenimi Yıkıntılarının altından Güler elmalı |