Aydın günleri kara geceler kapladı,
çarenin yerini çaresizlik aldı.
mutlu anlara efkâr inceden demini saldı,
sen yalnızdın şimdi meyhanen yalnız kaldı...

anılar deli doluydu şimdi mahzunlaştı,
kahrolası ayrılık zamansız gelip çattı.
akıl tamamlık hurafesine yine kandı,
ama bak neticede dostluk yarım kaldı...

emin olunmaz oldu artık dosttan ,
heves kaydı makama hak yolundan.
riyakârdır ! ALLAH dese de durmadan,
gönle inmedi kelam , dillerin de kaldı...

günü gece eden yüzler çoğladı,
dağların kibrini insanoğlu aldı.
nihayesi sonunda bir avuç topraktı,
biz sustuk tebliğ etmek sana kaldı...

kalpleri kara dolu aptal cesaretiyle,
korkmazlar ALLAH’tan hakikatte.
biz biliriz ondan yalnızca alimler korkar ,sevin,
onlara cehennem sana alim olup korkmak kaldı...

ne tarafa döndüysek islam düşmanı,
dinsizi ,teisti,arsızı ,bir de yalancısı.
üzülme ey ! şair onlara cehennem,
sana Peygamberin varisi olmak kaldı..!
AŞKIMA VESSELAM’dan..
yoldaşıma hitaben yazılmıştır..!’’YALNIZ ADAM’a’’